ปักกิ่งสามารถนำหนี้มาอยู่ภายใต้การควบคุมในขณะที่ยังคงรักษาอัตราการเติบโตที่สูงด้วยการแทนที่การลงทุนที่ไม่ก่อให้เกิดผลด้วยส่วนแบ่งการบริโภคที่เพิ่มขึ้นของ GDP นี่คือสิ่งที่ปักกิ่งเสนอมาตั้งแต่อย่างน้อยในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2550 เมื่อ (ระหว่างการแถลงข่าวปิดการประชุมรัฐสภาสองสมัย) นายกรัฐมนตรีเวิน เจียเป่า ประกาศว่าการปรับสมดุลระหว่างอุปสงค์ภายในประเทศต่อการบริโภคจะเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรกของผู้กำหนดนโยบายเศรษฐกิจของปักกิ่ง พูดอย่างกว้างๆ การเติบโตที่แท้จริงถือได้ว่าเป็นการเติบโตที่ยั่งยืนซึ่งส่วนใหญ่เกิดจากการบริโภค การส่งออก และการลงทุนทางธุรกิจ (โดยองค์ประกอบสุดท้ายเหล่านี้มุ่งเป้าไปที่สองประการแรกเป็นส่วนใหญ่) ในขณะที่การเติบโตที่ “สูงเกินจริง” ประกอบด้วยส่วนใหญ่ไม่มีประสิทธิผล หรือไม่เพียงพอ มีประสิทธิผลการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานและอสังหาริมทรัพย์ […]